Dit Kerstmis Het is twintig jaar geleden dat een van de meest catastrofale natuurrampen uit de moderne geschiedenis plaatsvond.
De tsunami in de Indische Oceaan die Azië op 26 december 2004 onverwacht trof, veroorzaakte verwoestingen in een tiental landen en eiste het leven van meer dan 225.000 mensen.
De aardbeving met een kracht van 9,1 was een van de grootste ooit gemeten en scheurde door een onderzeese breuk in de Indische Oceaan, waardoor een enorme hoeveelheid water naar nietsvermoedende kusten werd gestuwd.
Het ‘pure bloedbad van het stromende water’ raasde door landen als Indonesië, Thailand en Sri Lanka en veegde huizen, bomen, auto’s en al het andere op zijn sporen weg.
De landen bleven totaal verwoest achter, en de wereld rouwde.
Louis Mullan, die toen 16 was, was op familievakantie in Takua Pa, Thailand, met zijn moeder, Catherine Mullan, vader, Leonard Barratt en broertje Theo, 12, tijdens Kerstmis van 2004.
Ze hadden twee weken genoten in Zuid-Thailand en waren van plan om vóór Kerstmis naar Chiang Mai in Noord-Thailand te gaan, maar uiteindelijk bleven ze in Takua Pa omdat ze ‘het zo leuk hadden’.
Op de ochtend van 26 decembereLouis en zijn broer maakten zich klaar voor een snorkeltrip toen hun vader hen naar het strand riep.
vertelde Lodewijk Metro: ‘Er gebeurt iets in het water, zei papa, kom maar kijken.
‘Ik weet nog dat ik in de verte veel zand zag en een borrelende, witte streep in de zee, maar ik had geen idee wat er ging komen.
‘Theo en ik gingen terug naar onze kamer, en tegen de tijd dat we weer naar buiten gingen, was iedereen aan het rennen. Er bleef maar een stroom water stijgen.’
Louis en zijn broer hielden elkaars hand vast terwijl ze door het stromende water werden meegesleurd.
Louis vervolgde: ‘Ik herinner me dat Theo zei: “Hoe zit het met mama en papa?”
‘Ik had het gevoel dat ik een stap verder moest gaan en de oudere broer moest worden. We wisten niet waar onze ouders waren en ik moest hem beschermen.
‘Theo en ik hielden elkaar vast terwijl het water om ons heen stroomde, maar we konden het niet langer volhouden. Toen ik weer bovenkwam, kon ik Theo nergens meer zien.
‘Iemand stak een hand uit en trok me een gebouw in. Ik weet nog dat ik moest overgeven toen ik daar binnenkwam. Ik herinner me het uitzicht, het pure bloedbad van stromend water. Het water was overal.’
Louis bleef het volgende uur in het half afgebouwde gebouw zitten en vroeg zich af waar zijn familie was. Hij herinnert zich dat hij om hen riep: ‘Het was het enige dat ik kon doen’, zei hij.
Toen zag Louis in de verte iemand die hij herkende.
‘Ik ging mee met een Frans gezin uit het hotel, we probeerden hogerop te komen’, zei hij.
‘Er liep nog een gezin de heuvel op en ze hadden een jongetje bij zich: het was Theo.
‘Pas nu, al die jaren later, kan ik erover praten zonder in tranen uit te barsten. Het was een overweldigend gevoel van opluchting.
‘Ik was zo blij dat hij veilig was, maar ik was nog steeds bezorgd om mama en papa.’
Louis en Theo hebben hun ouders nooit meer gezien.
Nadat ze waren teruggebracht naar Cornwall, kregen de broers zes weken later te horen dat de lichamen van hun vader en moeder waren gevonden.
Louis zei: ‘We wisten dat dit de realiteit was voordat het ons werd verteld, maar het was erg moeilijk om die woorden te horen.
‘Ik herinner me mijn ouders zoals ze ons hebben grootgebracht: veel liefde, veel avontuur.’
Louis en Theo werden na de tragedie geadopteerd door een gezin in Cornwall, van wie hij zegt dat ze ‘het avontuur voortzetten’ dat hij met zijn ouders had.
De broers bezoeken op tweede kerstdag, de dag vóór Theo’s verjaardag, een kerkhof in Cornwall om hun vader en moeder te herdenken.
Het verhaal van Louis is een van de vele verhalen die worden verteld in een nieuwe documentaire van National Geographic, die de aangrijpende gebeurtenissen van de Indonesische tsunami in beeld brengt.
De nieuwe serie, genaamd Tsunami: Race Against Time, verschijnt later deze maand.
Daniel Bogado, uitvoerend producent en regisseur, hoopt dat de documentaire, die ruim twee jaar in beslag heeft genomen, de overlevenden van de ramp recht zal doen.
‘Wat we probeerden te doen is krachtige bijdragers vinden en het verhaal van moment tot moment vertellen – we willen die dag opnieuw creëren.
‘Als elke overlevende van de tsunami ermee instemt deel uit te maken van de documentaire, stemt hij er feitelijk mee in om de ergste dag van zijn leven opnieuw te vertellen. Het is een grote vraag.
‘We willen dat de serie dient als een bewijs van wat er is gebeurd, en een gedenkteken voor de levens die verloren zijn gegaan.’
Neem contact op met ons nieuwsteam door een e-mail te sturen naar (e-mail beveiligd).
Voor meer van dit soort verhalen, bekijk onze nieuwspagina.
MEER: Naakte Britse toerist valt van balkon in Thailand, bedekt met poep
MEER: Surfer gedood nadat zwaardvis uit zee springt en haar in het hart steekt
