Countrymuziek heeft sinds haar ontstaan een ongelooflijk polariserende splitsing ondergaan, met als resultaat twee rivaliserende genres: Country en Americana. Wat als ‘beter’ wordt beschouwd, is geheel aan de luisteraar. Countrymuziek is echter ongetwijfeld populairder dan Americana. Populair in de zin dat het meer aandacht trekt, een eigen prijsuitreiking heeft en over het algemeen een groot marketingplatform heeft om zichzelf te promoten. Niettemin schuilt Americana-muziek in de schaduw met een trotse positie van nederigheid en kwaliteit.
Gezien de meer gereserveerde aanwezigheid van Americana is de kans veel groter dat sommige van haar edelstenen in de vergetelheid raken. Hoewel dit artikel het respect betuigt dat de vergeten albums hebben verdiend en nog jaren zullen verdienen. Hier zijn dus drie vergeten Americana-albums van Americana-artiesten uit de 20e eeuw.
‘Diamonds In The Rough’ van John Prine
John Prine is geenszins een vergeten kunstenaar. Maar zijn tweede studioalbum, Diamanten In De Ruweis ongetwijfeld onder het tapijt geveegd door zijn eigen muziek en de countrybeweging van de jaren ’70. Dat gezegd hebbende, is het enige ‘populaire’ nummer dat van dit album komt zijn klassieke deuntje ‘Souvenirs’. Als collectief muziekstuk geeft het Prine’s lyrische ontroering perfect weer.
Het tweede album van Prine, uitgebracht in 1972, is een van de beste singer/songwriter-albums sinds het album van Bob Dylan uit 1965. Breng het allemaal terug naar huis. Tussen zijn ambitieuze toespelingen en de weergave van fictief eerlijke hoofdrolspelers is het album van Prine absoluut de moeite waard om te herontdekken. Als je bovendien naar dit album en de daaropvolgende albums luistert, kun je zijn songwriting-meerderheid door zijn teksten horen stromen.
Townes Van Zandt’s ‘achteruitkijkspiegel’
Townes Van Zandt wilde nooit in de schijnwerpers staan en kreeg die ook niet op dezelfde manier als sommige van zijn leeftijdsgenoten. Vandaar zijn album Achteruitkijkspiegel wordt vaak overschaduwd en niet gezien als een catalogus van enkele van de beste muzikale poëzie aller tijden. Nummers als ‘Pancho and Lefty’ en ‘Waiting Around To Die’ krijgen zeker de aandacht die ze verdienen. Het album als geheel bevindt zich echter diep in de weelderige jungle van singer/songwritermuziek.
Het album van Van Zandt, dat slechts vier jaar vóór zijn dood in 1997 werd uitgebracht, is een verzameling van zijn beste poëzie, grootste verhalen en een venster in de ziel van zijn onrustige Byronic-ziel. Je zou kunnen stellen dat het een van de meest tekstueel rijke en genuanceerde albums aller tijden is. Eerlijk gezegd zou iedereen dit moeten beluisteren om de metafysische omvang, tijdloze levenslessen en Americana-relevantie ervan te behouden.
Emmy Lou Harris’ ‘Wrecking Ball’
Dankzij de nummers ‘Beneath Still Waters’ en ‘C’est la Vie’ van Emmy Lou Harris zijn veel van haar grootste werken verborgen geraakt in haar bredere verzameling werken. Daarom is haar album uit 1995, Sloopkogelis een muziekstuk waar naar geluisterd, gerespecteerd en gekoesterd moet worden.
Niet alleen wijkt Harris af van haar traditionele akoestische geluid, maar ze voert ook een aantal ongelooflijk experimentele nummers uit, zoals een cover van Dylans ‘Every Grain of Sand’ en ‘Blackhawk’. Het album toont Harris’ moed en haar muzikale metamorfose. Het is een traktatie en een soort Americana-album dat al jaren niet meer in de ether is verschenen.
